Wirtualizacja może przybierać wiele korzystnych form

W nowoczesnych łańcuchach zaopatrzenia potrzebna jest współpraca “prawie w czasie rzeczywistym” z ciągle zmieniającą się liczbą partnerskich aplikacji i standardów. Niektóre wyzwania związane ze zdolnością do współpracy są realizowane przez translacyjne serwery oprogramowania pośredniczącego, takie jak IBM WebSphere czy Microsoft BizTalk. W przypadku plików i systemów CAD taki sposób translacji nie zawsze się sprawdza. Czasami najbardziej skuteczne okazuje się wykonywanie tego samego systemu po stronie partnera,chociaż nie jest to najtańsze rozwiązanie.

Lepszym podejściem mogą okazać się techniki wirtualizacji opracowane pierwotnie w celu zapewnienia konsolidacji serwera oraz zarządzania infrastrukturą IT. Wirtualizacja już się sprawdza w przypadku Internetu, serwerów, systemów magazynowania.

W przypadku przeglądarki języki skryptowe, takie jak JavaScript, języki programowania maszyn wirtualnych, takie jak Java, i Microsoft .NET wizualizują środowisko wykonawcze, sprawiając, że staje się ono niezależne od zasadniczego procesora i systemu operacyjnego.

Na poziomie serwera komputer główny IBM przez długi czas miał złożone partycje logiczne, a przejście na poziom konceptualny VM (maszyny wirtualnej) zapewniło partycje wirtualne. Dzięki wprowadzeniu procesora Power5, IBM eServer i5 i p5 obsługiwanych jest do 10 wirtualnych partycji na procesor. Na serwerach x86, EMC – VMware oraz Microsoftu – wirtualne oprogramowanie serwerów obsługuje wielokrotne wirtualne partycje. Zazwyczaj każda wirtualna partycja współpracuje z innym systemem operacyjnym. “Zwirtualizowane” serwery równocześnie obsługują różne aplikacje, zmniejszając przy tym liczbę serwerów fizycznych

Systemy magazynowania danych pochodzące od firm takich, jak EMC, HP, Hitachi oraz IBM zapewniają centralne przechowywanie oraz zarządzanie wieloma heterogenicznymi serwerami. Na początku systemy magazynowania były niekompatybilne. Obecnie wizualizacja magazynowania umożliwia mieszanie ze sobą systemów magazynowania różnych marek i łączenie ich w jeden zunifikowany system magazynowania. Oddzielone, dedykowane partycje istnieją dla różnych aplikacji i można je dołączać do serwera odpowiednio do potrzeb.

Wirtualizacja sieci jest równie istotna. Dwa przykłady z tego zakresu to wirtualne łączenie maszyn w sieć oraz wirtualna sieć prywatna (virtual private networking – VPN). Na pojedynczym serwerze obsługującym złożone wirtualne partycje wirtualna sieć IP jest zazwyczaj wdrażana pomiędzy wirtualnymi maszynami i łączona poprzez interfejs z zewnętrzną siecią IP. Jednak pomiędzy wirtualnymi partycjami dane przepływają poprzez wspólnie użytkowane bufory pamięci serwerów, choć z punktu widzenia obsługiwanych wydają się normalną siecią IP ze standardowymi interfejsami API.

VPN to sposób utworzenia dedykowanej sieci IP w innej sieci, na przykład publicznej. Sieć ta może łączyć ze sobą partnerów w obrębie łańcucha zaopatrzenia tak, jakby byli bezpośrednio podłączeni do sieci wewnętrznej. Niektóre firmy wdrażają wewnętrznie nowe, bardziej bezpieczne protokoły IPv6 zamiast IPv4, posługując się prywatnymi adresami.

Połączenie wizualizacji serwera, magazynowania oraz sieci może obsługiwać odpowiednio do potrzeb aplikacje partnerskie, z których każda mieć będzie dedykowany obraz serwera. Aplikacja jest wykonywana tylko wtedy, gdy okazuje się potrzebna – nie wymaga odrębnie dedykowanego sprzętu fizycznego. Aplikacje nie muszą znajdować się na tym samym serwerze fizycznym za każdym razem, kiedy są wywoływane. Jeśli zachodzi potrzeba zwiększenia wydajności, wiele aplikacji wykonywanych jest równocześnie. Wirtualizacja sprzętu konsoliduje serwery, magazynowanie oraz łączenie w sieć, ale może również służyć do obsługi na żądanie aplikacji odziedziczonych, aplikacji związanych z łańcuchem zaopatrzenia oraz aplikacji partnerskich PLM.

Autor: Jim Heaton